Parametry przekazywane do kontekstu plug-in’ów

Plug-in’y w Microsoft Dynamics CRM 4.0 działają zawsze w określonym kontekście. Ten kontekst prawie zawsze obsługuje parametry wejściowe i wyjściowe (lub opcjonalne). I ten post jest właśnie o tych parametrach :).
Bardzo często zdarza się, że z przyzwyczajenia lub po skopiowaniu kodu z SDK 😉 rozpoczynamy pracę z naszym plug-in’em od napisania (wklejenia) następującej linijki:

if(context.InputParameters.Properties.Contains("Target") &&
   context.InputParameters.Properties["Target"] is DynamicEntity)

Później np. przy plug-in’ie obsługującym usuwanie dziwimy się czemu nasz kod nie działa. A nie działa dlatego, że ta spopularyzowana w SDK i na stronach linijka nie sprawdza się zawsze. Bo nie może się sprawdzać. Bardzo często kolekcja parametrów przekazywanych do plug-in’ów w kontekście wcale nie zawiera klucza „Target”, a czasem żeby było trudniej ten „Target” wcale nie jest typu DynamicEntity. A jeszcze innym razem najważniejszy dla nas parametr jest w kolekcji OutputParameters, a nie InputParamaters :). Od czego to zależy?

Oczywiście zależy od typu żądania (Request) przekazywanego do warstwy platformy. I tak np. CreateRequest przekazuje Target, ale AssignRequest przekazuje Target i Assignee. A dziesiątki innych requestów przekazuje jeszcze inne parametry. Żeby trochę ułatwić życie piszącym plug-in’y zebrałem najbardziej popularne wiadomości (messages) i wypisałem jakie parametry przekazują one plug-in’om. Poniższa tabela nie zawiera wszystkich żądań (Requests), ale te najbardziej popularne, których zapamiętanie nie raz ułatwi Wam życie…

Wobec powyższego, wcześniej wspomniana popularna linijka dla operacji Delete wygląda tak:

if(context.InputParameters.Properties.Contains("Target") &&
   context.InputParameters.Properties["Target"] is Moniker)    // Moniker, a nie DynamicEntity!

Miłego programowania!